vrijdag 16 juli 2010
El Circo
Met heel de familie zijn we gisterenavond naar het circus geweest. Het was een tent waar zeker 250 man in kon, maar we waren maar met 30 toeschouwers. De tent was een lappendeken, we moesten een goede plaats uitkiezen want de regen stroomde op sommige plaatsen binnen. De stoelen waren houten plankjes die heel hard wiegelden, het was dus oppassen om er niet tussen te vallen.
Ik hou van de sfeer van het circus. Het deed me denken aan de jaren dat ik hier woonde. Samen met mijn vader en zus gingen we er regelmatig naar toe. Mijn vader speelde graag de clown om de mensen te amuseren en waarschijnlijk ook zichzelf. Hij maakte dus snel vriendschap met de circusartiesten en trad soms zelfs mee op. Voor de mensen in het dorp was dit heel leuk, om de dokter grappen te zien uithalen.
Toen ik de man met de leeuw bezig zag, dacht ik direct aan de grootste tent die hier ooit is heeft gestaan toen ik een jaar of 8 was. Ik en mijn zus mochten in die tijd gratis binnen en met de toenmalige kleine leeuwtjes spelen. Eén ervan heeft me ooit -zachtaardig- in mijn been gebeten. Tijdens de show vertelde ik aan Floriaan dat de 'leeuwentemmer' me deed denken aan de circus van toen en dat het een toeval zou zijn als het dezelfde leeuw zou zijn.
Na de voorstelling ben ik met Gisela, mijn halfzus, uit nieuwsgierigheid dichter bij de leeuwen gaan zien. We deden een babbeltje met de circusartiesten en ze vroegen ons van waar Wesley en Floriaan kwamen. We deden onze uitleg en de leeuwentemmer zei dat hij ook een Belg kende uit dit dorp, namelijk Colita. Zo werd onze vader in die tijd genoemd, omdat hij een staartje had. Ik en Evi antwoorden dat hij onze vader was en hij vroeg dan wie van ons twee de leeuw had gebeten toen hij nog klein was.
De volgende ochtend zijn we teruggegaan. Ze hadden ons uitgenodigd om de leeuwen in de dag te zien. Ze waren heel hartelijk en praatten over de tent alsof het een huis was. Ik hou misschien van de sfeer van een circus, maar ik weet dat het leven er achter wel heel hard is en dat merkte ik ook tijdens het praten met hen. Een paar van hen hebben we uitgenodigd om maandag te komen eten bij ons. Wat ik moeilijk vond, want ik zou ze allemaal willen hebben uitgenodigd, maar dat kan ik in de keuken natuurlijk niet aan.
Inti
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Wow, wat 'n sprekende beelden en wat 'n toeval !
BeantwoordenVerwijderenIs de woning met de blauwe gevel (op de blog van gisteren) de plaats waar jullie verblijven ?
Heeft Floriaan al een bijnaam gekregen door de inwoners uit de buurt?