Omgeving Masaya

Na een aantal weken in Santo Tomas verbleven te hebben, vertrokken we met tweeën richting Masaya om er de vulkaan te beklimmen. Toen we aan de voet van de vulkaan kwamen, vertelden ze ons dat de vulkaan actief was en we daarom niet te voet naar boven mochten. In het geval dat er iets gebeurde, zouden we dan snel naar beneden moeten kunnen gaan. We konden een dure rit naar boven betalen of een lift zoeken. Heel toevallig zag Inti een mobilhome beschilderd met Franse vlaggen. Ze vroeg in het Frans of we mee naar boven mochten rijden en zo reden we mee. De mobilhome was van een Frans koppel met drie zeer jonge kinderen waarmee ze door Centraal- en Zuid-Amerika rond trokken. 

De vulkaan had 2 kraters waarvan er één actief was en waar rook en gassen uit kwamen. Ze vertelden ons boven dat we maar twee minuten boven mochten blijven voor de veiligheid, maar we bleven veel langer. Ook moesten we verplicht een helm dragen, het was voor ons alleen een raadsel waarvoor.

Heel de weg naar boven is verhard met op de top een grote parking. Niet echt het type vulkaan dat wij graag beklimmen, maar er waren ook toffe wandelpaden.

In de actieve krater zijn verschillende lagen grond te zien.

Plots stegen tientallen ofwel honderden 'zopilotes' (buizerden) op uit de bomen omdat er wandelaars passeerden.

Dit is het zicht op de tweede krater die niet meer actief is en volledig begroeid. Rondom de krater liep een wandelpad dat vaak stijl en uitdagend was.

Er stonden bordjes waarop stond dat de bepaalde paden niet mochten betreden maar dat zagen we pas als we van de andere kant van het pad naar beneden kwamen.

Na het vulkaan Masaya wilden we nog iets in de buurt gaan bezoeken. Hiervoor leek Laguna de Apoyo ons perfect. Dit is een zeer groot meer in een krater.
De wandeling ernaartoe was eveneens een verharde weg, maar was nog leuk om te doen.

Zowat in het midden van de wandeling stonden we stil om naar een aantal planten te kijken. De plotse schreeuw van een aantal apen, het fladderen van vogels,  het schudden van de bomen en een stevige wind,  deden me schrikken.
Floriaan daarentegen had precies niets gemerkt. "Dat geluid kwam ergens van daar" zei hij tegen me. Ik had kippenvel gekregen, maar we liepen dan gewoon terug door.

Eens beneden wilden we graag eens het water in. We gingen in één van de velen huisjes waar ze allerlei activiteiten voor de toeristen hebben. We vroegen of we daar onze dag konden doorbrengen.
De man aan de receptie begroette ons met een bedrukt gezicht en zei ons dat er vandaag niets door zou gaan in en rond het water. We kregen erbij de uitleg dat er net een kleine aardbeving had plaatsgevonden. Toen wist ik meteen dat dat hetgeen was wat ik had gevoeld.
Alle radio's stonden op en spraken van een aardbeving met een sterkte van 3,7. Om de 10jaar vond dit plaats en dit was dus de dag. Een beetje pech dat we na zo'n tocht het water niet in konden. Vermits een aantal bewoners begonnen te evacueren, gingen we maar ook direct terug door.

Meteen na het terugkomen van de Laguna gingen we naar Granada, een mooie stad waar we twee jaar geleden ook zijn geweest.
Het was hier héél warm en droog, dus was het vaak zoeken naar de schaduw.

Dit was het zicht vanuit ons hotelletje.

In Granada kwamen we een folder tegen waarin reclame werd gemaakt voor een boomhut. Deze lag aan de voet van vulkaan Mombacho en bood plaats voor trekkers om te overnachten. We kwamen hier 's morgens aan en wilden meteen de vulkaan beklimmen.

Met een aantal andere trekkers die we in de boomhut tegen kwamen hebben de vulkaan van 1200 meter volledig beklommen.

Vanop de vulkaan is in de verte Granada en het meer van Nicaragua te zien.

Er waren toffe wandelpaden zoals deze volledig uit de rots gehakt.

Helemaal boven zaten we in de wolken en hadden we geen uitzicht om van te genieten.

We konden geen krater zien, maar er kwamen wel zeer warme dampen naar boven.

Om de vulkaan af te dalen, besloten we gebruik te maken van een touwen parkoer. Dit was maar een deel van de vulkaan, dus moesten we nog steeds een groot stuk naar beneden stappen.

De we naar boven was ontzettend steil. Dit was vooral bij het afdalen pijnlijk te voelen.