Lloviendo

We zijn hier al even zonder te schrijven. Wat we ondertussen hebben gedaan ? 

Deze eerste twee weken hebben we een auto gehuurd van een vriend. Hij stelde het plots voor en al snel waren we overtuigd. We gingen het niet voor grote ritten gebruiken, want hiervoor zijn de wegen te gevaarlijk en zijn we niet helemaal vertrouwd met de rijstijl van hier.

De eerste dagen is het voor ons even rusten geweest. Doordat het veel regende, kwamen we weinig buiten. Maar we amuseerden ons! Vrienden en familie kwamen vaak langs. Koken wordt hier meer een bezigheid.

Er wordt veel gekaart met vrienden. Een ander gezelschapsspelletje kennen ze hier niet.

De openhaard wordt vaak aangestoken. Meer dan andere jaren. 

Twee vrienden nodigden ons uit om mee te gaan vissen. We gingen stiekem in een meertje vissen, waar we eigenlijk niet mochten zijn. Ondanks drie uur onder spanning vissen, hadden we maar enkele kleine visjes gevangen. 

Wally, de zoon van zus Yissela, is ondertussen groot geworden. Een heel wild kindje, dat ons de eerste dagen enkel zijn tong liet zien. Maar nu regelmatig bij ons verblijft en lieflijk doet.

Na jaren hebben we Tío Orlando terug gezien. Op dit moment woont hij op een boerderij 40km van Santo Tomás, richting El Rama, samen met zijn vrouw en zoon. 

Vanaf links: mama Isayda, Yula de vrouw van Orlando, Tío Orlando en Evi.

Wally en Willy.

Met het ingezamelde geld, zijn we zoals afgesproken met Willy naar de tandarts voor een beugel gegaan.

Vanaf links: Wesley, Inti, Floriaan, Wally en Yissela.

Hij wilde het echt graag. Maar eerlijk, eens binnen kregen wij al schrik in zijn plaats...

Na te veel regen besloten we toch om een rit te gaan doen met de auto. Het plan was om naar Laguna de Perlas te vertrekken. Maar een overstromig in dat gebied zorgde ervoor dat de plannen gewijzigd moesten worden. 

Yissela wilde graag naar San Carlos gaan, waar haar vader woont. Twee jaar geleden zijn we hier met ons twee geweest. Het verschil was dat we nu met de auto gingen op een gloednieuwe weg.

Vanuit San Carlos, na een overnachting, namen we de boot naar El Castillo. Evi, Wesley en Yissela waren er nog niet geweest en wij hadden er goede herinneringen aan, dus besloten we om de boottocht te doen, al bleef het nog steeds regenen.

De vader van Yissela in zijn werk-bus.

Dit was de laatste foto van mijn G10. Hierna begaf de lens het. Een beetje frustrerend, vermits ik voor mijn scriptie veel beelden wilde. Gelukkig hebben we tijdens onze voorbije examenperiode onzelf beloond op een klein fototoestelletje, bedoeld om onderwater foto´s te nemen. En heeft Evi een reflexcamera.

Vanaf links: Willy, neef Yurguen en Wesley.

We worden vaak uitgenodigd voor feestjes...

In het midden Diego.

Escarlieth, onze goede vriendin, is in verwachting van haar eerste kindje. Ze is 19, is heel blij  en zo ook haar  omgeving.  Haar vriend blijft bij haar met veel liefde. Dit is niet vanzelfsprekend in Nicaragua.
Ondertussen ga ik al op zoek naar tienerzwangeren om te interviewen en op beeld vast te leggen.