We vertrokken met de gedachte om een dikke week met twee de noordelijke steden en hun gebieden van Nicaragua te verkennen. We hadden geen route uitgestippeld, maar volgden de tips van mensen die we onderweg tegenkwamen.
Van Santo Tomás gingen we achtereenvolgens naar Matagalpa, Jinotega, Estelli, León, Chinandega, Jiqilillo en Potosi.
Matagalpa is een grote uitgestrekte stad in de bergen.
Selva Negra in een groot domein in de bergen. Er wordt koffie geteelt, je kunt er overnachten in dure huisjes en wandelen. Dat laatste hebben wij gedaan. Een mooie tocht door de bergen langs gemakkelijke en moeilijke paadjes.
Jinotega is een stadje dat afgelegen ligt aan een rivier in de bergen.
In Esteli hebben we maar een dag rondgehangen. Het was er fris en rustig, maar we waren op zoek naar meer om te zien.
De gids uit Australië die al een maand in León bleef hangen.
De krater. De opgedroogde lava is er nog voelbaar warm. Het geeft een vreemd gevoel, de combinatie van opstijgende hitte en de koude wind die zich ermee mengt.
Sandboarding op vulkaan Cerro Negro. Het is de jongste vulkaan in Centraal Amerika. De laatste uitbarsting was in 1999, de volgende zou elk moment kunnen gebeuren.
We deden mee aan een begeleide tocht naar de top (729 meter). Vandaar gleden we aan hoge snelheid naar beneden. Het ziet er griezeliger uit dan het eigenlijk is.
Jiqilillo, een heel klein dorpje aan de Pacifische Oceaan. De domeinen van de mensen eindigden allemaal op het strand. We sliepen in een hutje 20 meter van het strand. Het was er rustig en mooi. Veel grote golven, leuk om in te zwemmen.
Chinandega, hier keken we enkel wat rond tijdens het wachten op de volgende bus. De stad sprak ons niet zo aan, het centrum had niet veel te bieden. De mensen zeiden ons dat het gevaarlijk was buiten het centrum, dus bleven we daar ook weg.
Op de vulkaan heb je vele soorten vogels. Vandaar dat er in vele huizen deze mooie vogels gehouden worden.
De haven van Potosi waar de vissers hun boten uit het water halen.
Het fantastische zicht op het kratermeer van de vulkaan. Links in de verte kon je El Salvador zien en rechts Honduras. Na 2u07 stevig doorstappen vanuit Potosi bereikten we dit punt.
Onze gids dit deze tocht zo goed als elke dag deed.
Een groot stuk van de weg tot Potosi is nog onverhard, hier brengen ze stilaan verandering in.
Zaterdag kwamen de kinderen weer schilderen.Vaak gaan ze kijken naar de dieren die we thuis hebben. In het zwembad hebben we nu enkel een paar schilpadden, padden en een krab. Maar die ochtend vonden ze ook een slangetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten