Dit jaar besloten we om ook ernaartoe te gaan. In elk dorp zijn er gratis bussen die naar Managua rijden. Om 9u `s morgens vertrokken we uit Santo Tomas met 11 bussen. Onderweg kwamen we er duizenden tegen en vormden we een karavaan. Het was een machtig gevoel van samenhorigheid..
Onderweg een plaspauze.
Na bij 8 uur onderweg te zijn om 180 kilometer af te leggen waren we eindelijk op de bestemming. Het zag er letterlijk zwart van het volk en we vormden steeds een menselijke ketting om elkaar niet kwijt te raken.
Het was constant opletten om niet beroofd te worden. Het was al een risico op zich om met een fototoestel rond te lopen, vandaar dat de foto´s haastig genomen werden.
Vanuit deze positie zagen we vlak voor dat het terug donker werd de president in de verte het volk toespreken.
Huidig president Daniel Ortega. Op 6 november zijn het terug verkiezingen. Ik stelde aan mijn opa de vraag wie dat hij denkt dat er gaat winnen. Hij bekeek me een beetje lachend aan, maar toch een beetje kwaad dat ik er aan twijfelde dat Daniel niet ging winnen.
Om 1u ´s nachts kwamen we eindelijk aan in Santo Tomas. In het totaal zijn we maar 2 uur in Managua geweest en dus vooral in de bus gezeten. We waren vuil, bezweet en wilden geen geroep meer horen. En te denken dat mensen van andere dorpen meer dan dubbel zo lang onderweg zijn om er te geraken. Maar het was de moeite!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten